|
шундай бир даҳшатли нарсаки, оқибатда у ё ҳалокатга ёки ҳалокатга яқин бир ҳолатга олиб боради. Лекин бу ердаги
ثُمَّ بَعَثْنَاكُم مِّن بَعْدِ مَوْتِكُمْ
(ўлганингиздан кейин тирилтирдик), деган гап яшин уларни аниқ ҳалок қилгани яъни, аниқ ўлдирганига қаринадир.
3- Шунингдек, Аллоҳ уларга булутларни бўйсундириб берди. Булутлар уларнинг юришига қараб юрадиган, уларга қуёшдан соя бўлиб турадиган бўлди.
وَظَلَّلْنَا عَلَيْكُمُ الْغَمَامَ
(Ва булутни устингизга соябон қилдик). Яна уларга икки хил ажойиб емишни нозил қилди.
وَأَنزَلْنَا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَى
(Ва сизларга осмондан ширинлик ва беданалар ёғдирдик). Токи, улар Аллоҳ берган ризқдан тановул қилсинлар, берган неъматлари учун У Зотга шукр қилсинлар. Лекин улар бундай қилиш ўрнига бу неъматларга нонкўрлик қилдилар, шукр ўрнига куфрни қўйдилар. Шу билан жазога лойиқ бўлиб қолдилар. Бу жазо улар учун зарардир ва улар ўзлари ўшанга лойиқ бўлганлари ҳолда уни кўрадилар. Демак, зулм қилиш билан улар фақат ўзларига зарар қилдилар. Уларнинг зулмлари Аллоҳга ҳеч қандай зарар келтира олмайди. Аллоҳ Таолонинг
وَمَا ظَلَمُونَا وَلَـكِن كَانُواْ أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ
((Бану Исроил) Бизга зулм қилмадилар, балки ўзларига зулм қилгувчи бўлдилар), деган гапи мана шу маънода.
4- Кейин улар ўзларига яна бир марта зулм қилдилар. Аллоҳнинг фармонини бажариш ўрнига яъни, Аллоҳ уларга баён қилган қишлоққа кириб, ундаги емишлардан, хурмолардан бемалол, маза қилиб (رَغَدًا ) ейиш ўрнига, шу қишлоқнинг эшигидан кираётиб миннатдорлик сифатида Аллоҳга сажда қилиш ва мағфират сўраш ўрнига мазах, масхара қилиб, ўзларига айтилган сўзни ўзгартирдилар, шу билан ўзларига яна бир бор зулм қилдилар, фосиқлик қилдилар ва натижада Аллоҳ уларга аламли азобни татитди. Қишлоққа кириб, у ерда бемалол бўлиш ўша ерда яшашга ишорадир. Мана бу оятда ҳам худди шундай маъно бор:
اسْكُنُواْ هَـذِهِ الْقَرْيَةَ
– „Мана шу шаҳарни (Байтул Муқаддасни) маскан тутингиз“. [7:161]
Кираётиб (حِطَّةٌ) дейиш, қишлоққа киришни муяссар айлашини, гуноҳларини кечиришини сўраб, Аллоҳга ёлвориш маъносини билдиради. Бу сўз Байтул Мақдиснинг (حِطَّةٌ ) номли бир дарвозаси бўлиши ҳам мумкин.
Бухорий Абу Ҳурайра р.а.дан, у киши Пайғамбар с.а.в.дан ривоят қилишича Пайғамбар с.а.в. шундай деганлар:
«قِيلَ لِبَنِى إِسْرَائِيلَ اُدْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا وَقُولُوا حِطَّةٌ، فَدَخَلُوا يَزْحَفُونَ عَلَى أَسْتَاهُمْ فَبَدَّلُوا وَقَالُوا حِطَّةٌ حَبَّةٌ فِى شَعِيرَةٍ»
«Бану Исроилга эшикдан сажда қилган ҳолингларда киринглар ва ҳитта денглар, дейилди. Улар бостириб кириб бордилар ва айтилган сўзни ўзгартириб, ҳитта бу арпанинг бир дони, уруғи, дейишди».53
@ @ @
109-бет
Бетлар: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172 173 174 175 176 177 178 179 180 181 182 183 184 185 186 187 188 189 190 191 192 193 194 195 196 197 198 199 200 201 202 203 204